Non piangere (M. Bourboùlis)

Μην κλαις και μη λυπάσαι που βραδιάζει
εμείς που ζήσαμε φτωχοί
του κόσμου η βροχή δε μας πειράζει
εμείς που ζούμε μοναχοί

Τα σπίτια είναι χαμηλά
σαν έρημοι στρατώνες
τα καλοκαίρια μας μικρά
κι ατέλειωτοι οι χειμώνες

Μην κλαις και μη φοβάσαι το σκοτάδι
εμείς που ζήσαμε φτωχοί
του κόσμου η απονιά δε μας τρομάζει
θα έρθει και για μας μια Κυριακή

Τα σπίτια είναι χαμηλά
σαν έρημοι στρατώνες
τα καλοκαίρια μας μικρά
κι ατέλειωτοι οι χειμώνες


Non piangere e non farti triste se vien sera
noi che abbiamo vissuto in povertà
non c'è pioggia al mondo che ci disturbi
noi che viviamo in solitudine

Le nostre case sono basse
come caserme solitarie
le nostre estati brevi
e interminabili gli inverni

Non piangere e non temere il buio
noi che abbiamo vissuto in povertà
non c'è crudeltà del mondo che ci spaventi
anche per noi una Domenica arriverà

Le nostre case sono basse
come caserme solitarie
le nostre estati brevi
e gli inverni interminabili

Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 09.12.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info