long live the rembetes
Πώς μ’ αρέσει το πιοτό
μ’ αρέσει και το πίνω να ξεχνώ
με σαμπάνιες και "Μαρκό"
τον κάθε πόνο σβήνω σβήνω και ξεχνώ
Εβίβα ρεμπέτες εβίβα παιδιά
μες τη ρεμπέτικη τούτη βραδιά
παίξε μπουζούκι μου κι όχι πολλά
λίγα χρόνια και καλά
Στης ταβέρνας τη γωνιά
αράζω κάθε βράδυ μοναχός
με μπουζουκομπαγλαμά
ξεχνάω κάθε ντέρτι ντέρτι ο φτωχός
Εβίβα ρεμπέτες εβίβα παιδιά
μες τη ρεμπέτικη τούτη βραδιά
παίξε μπουζούκι μου κι όχι πολλά
λίγα χρόνια και καλά
Δεν το κρύβω ούτε στιγμή
μ’ αρέσει και το πίνω σαν μπεκρής
δε μου καίγεται καρφί
κι αν δε ρουφήξω (ρουφήξει;) χείλια χείλια μιας μικρής
How I like drinking
how I like to drink and to get drunk
with an old zeibekiko
I wipe out every hurt, I wipe it out and I forget it.
Long live the rembetes, hurray boys,
on this rembetico night!
Play, dear bouzouki, play, none too much
only a few years, but good ones.
In the corner of the tavern
I end up every night, by myself,
with the bouzouki and the baglama
poor me, drowning every sorrow, drowning.
Long live the rembetes, hurray boys,
on this rembetico night!
Play, dear bouzouki, play, none too much
only a few years, but good ones.
Geeske © 14.04.2005