Kad bih mogao (Rouvas)
Στο μυαλό μου την εικόνα σου συγκρατώ
στέκομαι στο χθες, φοβάμαι και δε ζητώ
παγώνω το βλέμμα
δεν μπορούσα να φωνάξω, να κρατηθώ
άδειες λέξεις κι η αλήθεια μας στο κενό
να `ρχοσουν σ’ εμένα
Αν μπορούσα να σου πω
πως θα `μαι αν μ’ αγγίξεις
Αν μπορούσες μια στιγμή
τις σκέψεις να κρύψεις
Αν μπορούσες να το δεις
πως είσαι δικιά μου
Αν μπορούσες να αφεθείς
για λίγο κοντά μου
Τρέχω μόνος σαν το τέλος να κυνηγώ
ο χρόνος ψέμα αφού κοντά μου δε σε κρατώ
τα φώτα σβησμένα
με τις σκέψεις της μορφής σου θα ξεχαστώ
μ’ ένα χάδι της πνοής σου θ’ αναστηθώ
να `ρχοσουν σ’ εμένα
Αν μπορούσα να σου πω
πως θα `μαι αν μ’ αγγίξεις
Αν μπορούσες μια στιγμή
τις σκέψεις να κρύψεις
Αν μπορούσες να το δεις
πως είσαι δικιά μου
Αν μπορούσες να αφεθείς
για λίγο κοντά μου
U svojoj glavi tvoju sliku čuvam
stojim u prošlosti, bojim se i ne tražim
sledjujem pogled
Nisam mogao da viknem, da se suzdržim
prazne reči i naša istina u praznini
kad bi došla meni..
Kad bih mogao da ti kažem
kakav ću biti ako me dodirneš
kad bi mogla na jedan tren
misli da sakriješ
Kad bi mogla to da vidiš
da si moja
kad bi mogla da se prepustiš
na kratko, uz mene
Trčim sam, kao da jurim kraj
vreme je laž, kad te ne držim uz sebe
svetla su ugašena
s mislima o tvom liku, odlutaću
s jednim dodirom tvog daha, oživeću
kad bi došla meni...
Kad bih mogao da ti kažem
kakav ću biti ako me dodirneš
kad bi mogla na jedan tren
misli da sakriješ
Kad bi mogla to da vidiš
da si moja
kad bi mogla da se prepustiš
na kratko, uz mene
neraidaBGD, Ivana © 09.12.2008