Još koliko (Dokle više)
Πόσο ακόμα θα γυρνάς στα στέκια εκείνα που σ’ έχουνε πικράνει Ανήσυχο μου αλάνι πότε θα βρεις λιμάνι τόση ντροπή δε φτάνει Το κόλπο αφού δεν πιάνει ετούτο το σεργιάνι γέμισε μυστικά. Ψέματα, ανώφελα μπερδέματα, ψεύτικα κανακέματα Και χρυσά στέμματα φτιαγμένα από χαρτί Ολόκληρη η Γη γέμισε με γκρεμούς και ρέματα Κάνε τα πάντα απόψε να θυμίζουνε γιορτή Γιορτή και πανηγύρι, μην κάνεις το χατίρι Σ’ αυτούς που θέλουνε να πιουν του κόσμου όλη τη γύρη Μοιάζει δειλία η σιωπή μα κι οι φωνές άκουτες γίναν γραφικές και όσο μένεις έτσι θα είσαι πάντα στο κοστούμι ένας λεκές και στο χαρτί τους μια μουτζούρα, γυρίζεις σαν τη σβούρα! Γι αυτό άλλαξε στάση το σίδερο κολλάει στη βράση Και πάμε φίλε μου μαζί από μηδενική βάση Η βολή μας και η βολή τους επιτέλους να χαλάσει Μπας κι αλλάξει της πορεία της η πλάση. Πες να πάει να γαμηθεί η κάθε εκδοχή Που θέλει να κοιμάσαι χωρίς καμία ενοχή Να πάει να γαμηθεί αυτό είναι μια αρχή Να γίνει η νύχτα μέρα, κουβάρι η κλωστή. Αγρίμια που σε σκιάζουν στα όνειρα σου Κερί που λιώνει η ζωή σου τώρα πια Σημάδι βάζεις για να βρεις τα βήματα σου Γκρεμός μπροστά σου ένα σάλτο κι άντε γεια Ανύπαρκτη μου μοιάζει η μορφή σου Και φοβισμένο σκύλο που εκάνε ζημία Κοιμάσαι και ξυπνάς μα η ψυχή σου Σ’ ένα κρεβάτι δεμένη με σκοινιά Πόσο ακόμα θα γυρνάς στα στέκια εκείνα που σ’ έχουνε πικράνει Ανήσυχο μου αλάνι άντε να βρεις λιμάνι, ντροπή να μη σε φτάνει Θα βγάλουμε φιρμάνι, να πάψουν να σε κυνηγούν νονοί και πολισμάνοι. Κοίτα που φτάνει μια ματιά σου καθαρή για να γίνει η ανατροπή Πάψε όλα να τα ρίχνεις στην κακή ανατροφή Και να γίνεσαι τροφή μασημένη για θηρία Γίνε φίλε μου στροφή στην δική τους την ευθεία Μην είσαι εύκολη λεία κι είναι η δυσκολία Σ’ αυτούς που θέλουν να σε δουν να πέφτεις μ’ ευκολία. Δείχνει δειλία αδιαφορία κι ο φανατισμός δικός τους χορηγός Δε γουστάρουνε να είσαι του μυαλού σου ο αρχηγός Θα ’σουν όμως στρατηγός στη δική σου τη θητεία Κι ο μεσίτης του Θεού στη μικρή σου ενορία. Να κι η ετυμηγορία, ένοχος εσύ, αθώα τα θηρία Γι’ αυτό μη βάζεις μες’ το αίμα σου αυτή την υπνηλία Που σου φέρνει απραξία, θα ’σαι πάντα το παιδί που χει κάνει αταξία.		Dokle ćeš se više vraćati na mesta gde su te povredili Nemirna moja skitnice, kada ćeš naći luku, toliko stida nije dovoljno Kad fore ne uspevaju, tumaranje se to tajnama napunilo Laži, beskorisne zbrke, lažna tetošenja I zlatne krune (oreoli) napravljene od papira Čitava planeta ispunila se ambisima i bujicama Pretvori sve u slavlje večeras Slavlje i vašar, ne čini uslugu Onima što bi sav polen sveta da ispiju Liči na kukavičluk tišina, ali i glasovi, poslušaj ih, postali su živopisni I dokle god budeš takav, bićeš uvek jedna fleka na odelu I na njihovom papiru jedna mrlja, vrtiš se kao čigra.. I zato promeni stav, gvožđe se kuje dok je vruće I idemo, prijatelju, zajedno, od nule Naša opuštenost i njihova napokon da se izgubi Možda svemir svoju putanju promeni. Oteraj u tri lepe svaku varijantu Koja traži da spavaš bez ikakve krivice Nek’ se nosi, to je jedan početak Da noć postane dan, a klupko konac. Divljači što te zaklanjaju u tvojim snovima Sveća što se topi, tvoj je život sada Ostavljaš tragove, da bi našao svoje stope Pred tobom je provalija, jedan skok, i vozdra Deluje mi kao da tvoj lik ne postoji I kao uplašen si pas, što je napravio štetu Spavaš i budiš se, ali tvoja duša U jednom je krevetu vezana kanapima Dokle ćeš se više vraćati na mesta gde su te povredili Nemirna moja skitnice, kada ćeš naći luku, toliko stida nije dovoljno Objavićemo ferman, da prestanu da te jure kumovi i policajci Vidi gde može da stigne jedan tvoj pogled trezven, da napravi preokret Prestani za sve da kriviš loše vaspitanje I da postaješ hrana, sažvakana za zveri Budi, prijatelju moj, krivina na njihovoj pravoj Ne budi lak plen, i biće poteškoća Onima što hoće da te vide kako padaš sa lakoćom Ravnodušnost pokazuje bojazan, a njihov je snabdevač fanatizam Ne gotive kad si vladar svoje glave Ali bio bi general u svojoj službi I božji posrednik u svojoj maloj parohiji Evo je presuda, krivac ti, a nevine zveri I zato ne unosi u svoju krv tu pospanost Koju ti donosi nedelo, uvek ćeš biti dete što je nered pravilo..
neraidaBGD, Ivana © 10.12.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info