The postman is dead
Ο ταχυδρόμος πέθανε...
...ήταν παιδί στα δεκαεφτά
που τώρα έχει πετάξει
Ποιος θα σου φέρει αγάπη μου
το γράμμα που `χα τάξει;
Και σαν πουλί που πέταξε
η πικραμένη του ζωή,
πέταξε πάει και του `φυγε
η δροσερή πνοή
Ποιος θα σου δώσει αγάπη μου
το τελευταίο φιλί μου;
Ο ταχυδρόμος πέθανε στα δεκαεφτά του χρόνια
κι ήταν αυτός η αγάπη μου,
η κουρασμένη του σκιά τώρα πετά στα κλώνια,
φέρνει δροσιά στ’ αηδόνια
Ποιος θα σου δείξει αγάπη μου
πού `ναι του ονείρου ο δρόμος
αφού πεθάναμε μαζί εγώ κι ο ταχυδρόμος;
...he was a boy of seventeen
who has now flown away.
Who will bring you, my love,
the letter I have promised?
And like a bird whose bitter life,
flew away,
so flew away, went, was lost
his fresh breath
Who will give you, my love,
my last kiss?
The postman died at his seventeenth year of age
and he was my love...
his weary shadow now flies in the twigs,
brings freshness to the nightingales
Who will show you, my love,
where the way to the dream is,
since we died together, I and the postman...
manosaris, manos aris © 13.12.2008