Buzukini särjen
Απόψε το μπουζούκι μου
Με δάκρυα θα βρέξω,
Θυμήθηκα τα νιάτα μου
Και κάθισα να παίξω.
Το μπουζούκι μου θα σπάσω
Για να μη το ξαναπιάσω.
Ένα τραγούδι μου παλιό,
Που έγραψα για σένα
Και στην καρδιά μου ξύπνησε
Όλα τα περασμένα.
Θυμήθηκα χρόνια πολλά
Και μια χαμένη ελπίδα,
Που στην καρδιά μου άφησε
Του πόνου τη σφραγίδα.
Tänä iltana buzukini
kyynelin kastelen,
muistin nuoruuttani
ja istuin soittamaan.
Buzukini särjen
etten enää sitä soita.
Eräs vanha lauluni,
jonka kirjoitin sinulle
sydämessäni herätti
kaiken menneen.
Muistin vuosia monia
ja kadonneen toiveen,
joka sydämeeni jätti
tuskan merkin.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 13.12.2008