De zwerver
Οταν πεθαίνει ένας αλήτης
ξεπαγιασμένος μεσοδρομίς
μάνα δεν κλαίει για το παιδί της
κι ο κόσμος λέει "δεν φταίμε εμείς".
Βοριά που τρέχεις, μην τον ξεχάσεις
δεν έχει φίλους και συγγενείς
Πάρ’ την καρδιά μου να τον σκεπάσεις
Γιατί κρυώνει όσο κανείς
Κι εσύ φεγγάρι πριν πάς να ζήσεις
κλείστ’ του τα μάτια που’χουν σβηστεί
κι ύστερα σκύψε να τον φιλήσεις
δεν έχει άλλον να τον νοιαστεί
Als er een zwerver sterft
verkleumd, midden op straat,
is er geen moeder die huilt om haar zoon,
en de mensen zeggen: "onze schuld is het niet".
Haastige noordenwind, vergeet hem niet:
hij heeft geen vrienden of verwanten.
Bedek hem maar met mijn hart,
want hij heeft het koud als geen ander.
En jij, maan, voordat je verdergaat,
sluit hem de uitgedoofde ogen
en buig je dan naar hem toe en kus hem:
er is niemand anders die om hem geeft.
saminthe © 13.12.2008