Darkness
Εκεί που η θάλασσα τον ήλιο ανταμώνει
σε συναντάω πάντα όταν ξημερώνει.
Κοιτάω το βλέμμα σου φωνάζω σ’ αγαπάω
κι έτσι τη μέρα μου μαζί σου ξεκινάω.
Κάθε συνήθεια και κάθε μας ρουτίνα
πράγματα απλά που πάντα κάναμε μαζί
χωρίς να θέλω ασυναίσθητα μου βγαίνουν
σαν να μην έφυγες ποτέ
ούτε στιγμή.
Πώς να σε βγάλω πες μου μέσα απ’ τη ζωή μου
μου έχεις γίνει αναπόσπαστο κομμάτι.
Ήσουν πρωί μέσα στα μάτια σου όταν μπήκα
και τώρα έγινες μεσάνυχτα
και κάτι.
Σκοτάδι γύρω μου σκοτάδι
σε θέλω πάλι έστω για ένα βράδυ.
Εκεί που η τρέλα καταργεί τη λογική μου,
εκεί που νιώθω ότι χάνεται η ζωή μου,
μηνύματά σου για χιλιοστή φορά διαβάζω
και γι’ άλλη μια φορά με μένανε τα βάζω.
Where the sea meets the sun,
I always come to you when its dawning.
I look at your glance, I cry I love you
and just like that my day begins with you.
Every old habit and routine of ours
simple things we always did together
unwittingly I do.
Its like you never left,
not even for a moment
How can I get you, tell me, out of my life
youve become my indispensable part.
You were morning when I went through your eyes
but now youve become midnight
and more.
Darkness, all around me darkness
I want you again even for one night
When madness sets aside sanity,
when I feel that my life is wasted,
your messages for a thousandth time I read
and once again myself I blame
orfeas © 19.04.2005