Lampioni
Έφυγα την κατάλληλη στιγμή
μάζεψα ό,τι είχα κι ό,τι μου είχες χαρίσει εσύ
κι όπως περπατούσα, σ’ άφησα πίσω μου
και γινόσουν μικρός, μια κουκίδα
τόσο ασήμαντη στης μέρας το φως
Και σφυρίζοντας περνάω τα φανάρια
και βιτρίνες με ρούχα κοιτάζω
μες στα μάτια του κόσμου διαβάζω
τη ζωή μου απ’ την αρχή.
Και σφυρίζοντας περνάω τα φανάρια
Δε βαριέσαι λέω, και χαμογελάω
οι ρυτίδες του κόσμου, σημάδια των καιρών
Έφυγα την κατάλληλη στιγμή
όταν το βλέμμα σου κι εσύ, είχατε φύγει
Κι όπως περπατούσα, σε κοιτούσα
και γινόσουν ρευστός, μια σταγόνα,
μια σταγόνα στις σταγόνες της βροχής.
Me ne sono andata al momento giusto
ho raccolto quello che avevo e quello che mi avevi dato
e mentre camminavo, ti ho lasciato dietro di me
e sei diventato piccolo,
un granello del tutto insignificante nella luce del giorno
E fischiettando passo i lampioni
e guardo le vetrine di abbigliamento
e con gli occhi del mondo leggo
la mia vita dal principio
E fischiettando passo i lampioni
non importa dico, e sorrido
le rughe del mondo, segni del tempo
Me ne sono andata al momento giusto
quando il tuo sguardo e te, ve ne eravate andati
e mentre camminavo, ti vedevo
ed eri diventato liquido, una goccia,
una goccia tra le gocce della pioggia.
roberto patritti, roberto patritti © 19.04.2005