L'obscurité m'étreint
Η πόλη γκρίζα τα φώτα χαμηλά
Και ένα δάκρυ στο πρόσωπο κυλά
Κι η νύχτα απόψε στα μάτια μου ρωγμή
Ποια χέρια σ’ αγγίζουν
Ποιο χάδι ποιο κορμί;
Είσ’ ακόμα μια πληγή
Είσ’ αρρώστια μου κρυφή
Και σε θέλω κάθε νύχτα πιο πολύ
Είσ’ ακόμα μια πληγή
Είσ’ αρρώστια μου κρυφή
Δεν αντέχω μακριά σου ούτε στιγμή
Μ’ αγκαλιάζει το σκοτάδι
Στο κρεβάτι κάθε βράδυ
Και δε βλέπω το δικό σου ουρανό
Το μυαλό μου κύκλους κάνει
Το παράπονο με πιάνει
Που μ’ αφήνεις μ’ ένα όνειρο γυμνό
Μ’ αγκαλιάζει το σκοτάδι
Στο κρεβάτι κάθε βράδυ
Μια συγγνώμη δε σου φτάνει, τι να πω;
Και θα κάνω ό,τι ζητήσεις
Φτάνει μόνο να γυρίσεις
Τι σου φταίω που ακόμα σ’ αγαπώ;
Η βρύση στάζει μου κάνει συντροφιά
Στάλα στάλα για σένα μου μιλά
Θολό το τζάμι το σώμα μου στεγνό
Και χάνομαι απόψε στης νύχτας τον καπνό
La ville est grise les lumières basses
Une larme coule sur le visage
Et la nuit ce soir comme une fissure dans mes yeux
Quelles mains te touchent
Quelle caresse quel corps?
Tu es encore blessure
Ma maladie cachée
Chaque nuit je te désire un peu plus
Tu es encore blessure
Ma maladie cachée
Je me languis sans cesse loin de toi
L'obscurité m'étreint
Dans mon lit chaque soir
Je ne vois pas ton horizon
Mon cerveau tourne en rond
J'ai envie de me plaindre
Car tu me laisses avec un rêve nu
L'obscurité m'étreint
Dans mon lit chaque soir
Un pardon ne te suffit pas, que dire?
Je ferai ce que tu voudras
Il suffit que tu reviennes
Qu'y puis-je si je t'aime encore?
Le robinet coule il me tient compagnie
Goutte à goutte il me parle de toi
La vitre est embuée mon corps asséché
Je me perds ce soir dans la fumée de la nuit
stephellas, Stéphane © 14.12.2008