The Ex-Manga
Βαρέθηκα τον αργιλέ
σιχάθηκα τη μαύρη
θ’ αφήσω το κορμάκι μου
αλλού νταλκάδες να `βρει
Τις όμορφες θα κυνηγώ
κρασί και σαντουράκι
κι όχι το παλιομπούζουκο
και το μπαγλαμαδάκι
Φύγε από με κουτόχορτο
χάσου κι εσύ τσιμπούκι
ν’ ανοίξω τα ματάκια μου
από το μαστουρλούκι
Γιατί όσο τη φουμάριζα
έπεφτα και στο ζάρι
μπροστά με λέγαν έξυπνο
και πίσω παλαβιάρη
I’ve grown tired of the argile,
the black’s turned my belly.
It’s time to let this wretched body of mine
find pleasure in other ways.
From now on, I’ll chase
lovely women, wine, and the santouri
and not that useless old bouzouk’
and little baglama.
Get away from me, dumb weed,
you can get lost too, smoking-pipe
so that I can open up my eyes
from this drug-muddled haze.
Because for as long as I was smoking
I also played at dice
they’d call me smart and clever to my face,
and, behind my back, a madman.
oberonsghost © 01.03.2009