In een vreemde droom
Ξημερώματα άλλαξες ανάσα και πλευρό
και ψιθύρισες ένα λόγο τρυφερό
μετά από καιρό
Χαμογέλαγες τόσο κοντινή και μακρινή
που φοβήθηκα μην ξυπνήσεις μια στιγμή
και χάσω τη σκηνή
Μαύρα τσίνορα γίναν σύνορα
ύπνος μας χώρισε βαθύς
κι όσο ανάσαινες τόσο βάθαινες
σ’ όνειρο ξένο να κρυφτείς
Ξημερώματα άπλωσες το χέρι το δεξί
και μου φάνηκε σαν να γύρευες ταξί
να φύγεις σιωπηλή
Και μου φάνηκε άδεια η ζωή μου και μισή
κι η αγάπη μας ένα έρημο νησί
που πάει να βυθιστεί
Μαύρα τσίνορα γίναν σύνορα
ύπνος μας χώρισε βαθύς
κι όσο ανάσαινες τόσο βάθαινες
σ’ όνειρο ξένο να κρυφτείς
Ξημερώματα άλλαξες ανάσα και πλευρό
και ψιθύρισες ένα λόγο τρυφερό
μετά από καιρό
Σε αγκάλιασα πέρασες το χέρι στο λαιμό
ξημερώματα απ’ τη ζήλεια στο θυμό
στου πόθου το λυγμό
Ochtendgloren, je ademde anders en je keerde je om
en fluisterde een teder woord
na enige tijd
Je glimlachte zo dichtbij en toch ver weg
ik was al bang dat je een ogenblik zou wakker worden
en ik de scène zou kwijt zijn
Zwarte wimpers werden grenzen
een diepe slaap scheidde ons
en al ademend zonk je dieper
om je in een vreemde droom te verbergen
Ochtendgloren, je strekte je rechterarm uit
en het leek me of je een taxi riep
om stil weg te glippen
Mijn leven leek me leeg en half
en onze liefde een verlaten eiland
dat gaat verzinken (ondergaan)
Zwarte wimpers werden grenzen
een diepe slaap scheidde ons
en al ademend zonk je dieper
om je in een vreemde droom te verbergen
Ochtendgloren, je ademde anders en je keerde je om
en fluisterde een teder woord
na enige tijd
Ik omhelsde je, je legde je hand om mijn hals
ochtendgloren, afgunst werd woede
in de snik van het verlangen
renehaentjens © 01.03.2009