Der lachende Junge
Ήταν πρωί του Αυγούστου κοντά στη ροδαυγή
βγήκα να πάρω αέρα στην ανθισμένη γη
βλέπω μια κόρη κλαίει σπαραχτικά θρηνεί
σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί
Είχεν αντρεία και θάρρος και αιώνια θα θρηνώ
το πηδηχτό του βήμα το γέλιο το γλυκό
ανάθεμα την ώρα κατάρα τη στιγμή
σκοτώσαν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί
Μον’ να `ταν σκοτωμένο στου αρχηγού το πλάι
και μόνον από βόλι Εγγλέζου να `χε πάει
κι από απεργία πείνας μέσα στη φυλακή
θα `ταν τιμή μου που `χασα το γελαστό παιδί
Βασιλικιά μου αγάπη μ’ αγάπη θα στο λέω
για το ό,τι έκανες αιώνια θα σε κλαίω
γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ
δόξα τιμή στ’ αξέχαστο γελαστό παιδί
Es war ein Augustmorgen, nah am rosigen Sonnenaufgang
Ich ging hinaus, um Luft zu schnappen, in der erblühten Erde
Ich sehe ein Mädchen, sie weint herzergreifend, trauert
Brich, mein Herz, verloren ist der lachende Junge
Er hatte Mannhaftigkeit und Mut, und ewig werde ich trauern
Um seinen federnden Gang, das süße Lachen
Verdammt sei die Stunde, verflucht der Augenblick
In dem unsere Feinde den lachenden Jungen töteten
Wäre er nur getötet worden an der Seite des Hauptmanns
Und von der Kugel eines Engländers nur getroffen
Durch einen Hungerstreik im Gefängnis
Es wäre mir eine Ehre, den lachenden Jungen verloren zu haben
Meine königliche Liebe, mit Liebe werde ich es dir sagen
Für alles, was du getan hast, werde ich dich ewiglich beweinen
Weil du all unsere Feinde vernichtet hättest
Ruhm, Ehre dem unvergessenen lachenden Jungen
MariaSB © 01.03.2009