Un couteau
Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζωνη μου σφιγμένο
ένα παλιό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι
όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδες
που από έναν γέρο έμπορο αγόρασα στ’ Αλγέρι.
Θυμάμαι, ως τώρα να `τανε, το γέρο παλαιοπώλη,
όπου έμοιαζε με μια παλιά ελαιγραφία του Γκόγια,
ορθόν πλάι σε μακριά σπαθιά και σε στολές σχισμένες,
να λέει με μια βραχνή φωνή τα παρακάτου λόγια:
«Ετούτο το μαχαίρι, εδώ, που θέλεις ν’ αγοράσεις
με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το `χει ζωσει,
κι όλοι το ξέρουν πως αυτοί που κάποια φορά το `χαν,
καθένας κάποιον άνθρωπο δικό του έχει σκοτώσει.
Ο Δον Μπαζίλιο σκότωσε μ’ αυτό τη Δόνα Τζούλια,
την όμορφη γυναίκα του γιατί τον απατούσε.
ο Κόντε Αντόνιο, μια βραδιά, τον δύστυχο αδελφό του
με το μαχαίρι τούτο εδώ κρυφά δολοφονούσε.
Ένας αράπης τη μικρή ερωμένη του από ζήλεια
και κάποιος ναύτης Ιταλός ένα Γραικό λοστρόμο.
Χέρι με χέρι ξέπεσε και στα δικά μου χέρια.
Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μα αυτό μου φέρνει τρόμο.
Σκύψε και δες το, μια άγκυρα κι ένα οικόσημο έχει,
είναι αλαφρύ για πιάσε το δεν πάει ούτε ένα κουάρτο,
μα εγώ θα σε συμβούλευα κάτι άλλο ν’ αγοράσεις.»
Πόσο έχει; Μόνο φράγκα εφτά. Αφού το θέλεις πάρ’το.
Ένα στιλέτο έχω μικρό στη ζωνη μου σφιγμένο,
που η ιδιοτροπία μ’ έκαμε και το `καμα δικό μου,
κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω,
φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου...
Sous ma ceinture je garde toujours, serré,
Un vieux couteau africain, d'acier
De ceux que les Arabes aiment avoir et jouer-
Que j'avais acheté d'un vieux marchand à Alger.
Je me souviens toujours du vieil antiquaire
Qui ressemblait à une vieille "huile" de Goya,
Debout, près de longs sabres et d'uniformes en haillons
Me disant, d'une voix rauque, ce qui suit:
"Ce vieux couteau-ci, que tu veux acheter
La légende l'a revêtu d'histoires étranges
Et tous savent que tout homme qui l'a possédé
A fini par tuer quelqu'un à lui."
"Don Basilio en a tué Dona Julia
Sa belle épouse parce qu'elle le trompait ...
Le Comte Antonio, un soir, son pauvre frère
Avec ce même couteau, assassinait en catimini.
Un Nègre en tua sa petite maîtresse, de jalousie
Et un matelot Italien tua un Grec bosco
D'une main à l'autre, il est arrivé chez moi
J'ai pas mal vu dans ma vie, mais cela me fait peur
Penche-toi et regarde, il y a une ancre et un blason
C'est bien léger, il ne fait qu'un "quart"
Mais, moi, je te conseillerais d'acheter autre chose...
Combien ça coûte? - Seulement 7 francs. Puisque t'en veux, prends-le."
Un petit poignard, je garde toujours sur moi
Parce qu'un caprice m'a fait acquérir
Et puisque je ne hais personne au monde pour tuer
Je crains que quelque fois, je ne le tourne contre moi même.
www.projethomere.com © 01.03.2009