Pun mesec
Στην μέση ενός μικρού σπιτιού, που `χω νοικιάσει
το γέλιο ενός μωρού παιδιού με έχει αγκαλιάσει.
Τα ζήτησα όλα απ’ τη ζωή μου, τα πλήρωσα με την ψυχή μου
να έχει ένα τόπο η καρδιά πριν να γεράσει.
Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
είναι αλλιώτικη η σιωπή χωρίς παρέα.
Δεν νιώθω θλίψη, μα μου’χει λείψει
το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία.
Δεν νιώθω θλίψη, μα μου `χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου που τα `κανε όλα ωραία.
Είναι σκληρό για μια γυναίκα να `ναι μόνη
στο λέω τώρα που η αλήθεια δε θυμώνει.
Όση και να `ναι η δύναμή μου, θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου
Η μοναξιά στήνει παγίδες και πληγώνει.
Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
το σπίτι μου έρημο να κάνουμε παρέα.
Δεν νιώθω θλίψη, μα μου `χει λείψει
το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία.
Δεν νιώθω θλίψη, μα μου `χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου που τα `κανε όλα ωραία.
U maloj kući koju sam iznajmila
uhvatio me je smeh kao ludo dete.
Tražila sam sve od života, platila sam za to svojom dušom
da srce nađe svoje mesto pre nego što ostari.
Ali večeras je pun mesec, i lepo je
neobična je samoća bez ikoga.
Ne osećam tugu, ali mi nedostaje
ona devojčica koje si slučajno zavoleo.
Ne osećam tugu, ali mi nedostaje
tvoja pohotna laž, koja je sve činila lepim.
Teško je za ženu da bude sama
to ti kažem sada jer se istina ne ljuti.
Kolika god bila moja snaga, želim ljudsko biće pored sebe
Samoća postavlja zamke i povređuje...
Ali večeras je pun mesec i lepo je
moja kuća je pusta, ali pravi mi društvo.
Ne osećam tugu, ali mi nedostaje
ona devojčica koje si slučajno zavoleo.
Ne osećam tugu, ali mi nedostaje
tvoja pohotna laž, koja je sve činila lepim.
Vladimir Boskovic © 01.03.2009