Tu m'aimais
Μη μιλάς για τ’ απόβραδα
που ξανά δε γυρίζουν.
Μη μιλάς για τα όνειρα
που βροχή έχουν γίνει στη γη.
Τα τραγούδια που μου ’λεγες
την καρδιά δεν αγγίζουν.
Η αγάπη παράπονο
τις βραδιές στη δική μου ψυχή.
Μ’ αγαπούσες θυμάμαι μια φορά,
μα τώρα ερημιά.
Μ’ αγαπούσες θυμάμαι μια φορά,
βροχή μετά.
Όλα φεύγουν και μένουν οι σκιές
τις έρημες βραδιές.
Όλα τώρα χαθήκαν μες στο χτες
που αρνήθηκες.
Μη μιλάς για ενθύμια,
δε γυρνώ πάλι πίσω.
Μη μιλάς για παράδεισους
που ποτέ δε με πήγες να δω.
Δεν μπορώ την αγάπη μου
στα συντρίμμια ν’ αφήσω.
Η καρδιά μου κουράστηκε
μια ζωή στο δικό σου καημό.
Ne parle pas des soirs
qui ne reviennent pas.
Ne parle pas des rêves
devenus pluie dans la terre.
Les chansons que tu me chantais
ne touchent pas mon coeur.
L'amour est devenu une plainte
le soir dans mon âme.
Je me souviens qu'une fois tu m'aimais
maintenant le désert.
Je me souviens qu'une fois tu m'aimais
puis l'orage.
Tout s'en va restent les ombres
les soirs de solitude.
Tout s'est perdu maintenant dans ce non
prononcé hier.
Ne me parle pas de souvenirs,
je ne reviens pas en arrière.
Ne me parle pas de paradis
que tu n'es jamais allé voir.
Je ne peux laisser mon amour
tomber en ruines.
Mon coeur s'est fatigué
une vie avec ce chagrin pour toi.
stephellas, Stéphane © 01.03.2009