Les enfants du Pirée
Aπ’ το παράθυρό μου στέλνω ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά που φτάνουν στο λιμάνι ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά που σαν θα μεγαλώσουν όλα θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι τρελή να με `χει κάνει, όσο τον Πειραιά Που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ’ αραδιάζει και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά Aπό την πόρτα μου σαν βγω δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ και σαν το βράδυ κοιμηθώ, ξέρω πως ξέρω πως, πως θα τον ονειρευτώ Πετράδια βάζω στο λαιμό, και μια χά και μια χά , και μια χάντρα φυλακτό γιατί τα βράδια καρτερώ, στο λιμάνι σαν βγω κάποιον άγνωστο να βρω Όσο κι αν ψάξω...		De ma fenêtre j’envoie un, j’envoie deux j’envoie trois et même quatre baisers, qui comme de petits oiseaux s’envolent gaiement gazouillant vers le grand port du Pirée. Comme je voudrais avoir un, deux, avoir trois, ah, mon Dieu, et pourquoi pas quatre enfants, qui quand ils grandiront demain ils pourraient devenir les plus braves gars du Pirée. Où que je cherche je ne pense qu’il serait possible de trouver un port comme le Pirée où l’on s’amarre et les soirs on entend le son doux des guitares et les cris des enfants. Quand je sors de chez moi il n’y a pas, il n’y a pas, quelqu’un que je n’aime pas et quand plus tard j’irai au lit toute la nuit je sais bien que je rêverai de lui. Je porte un beau collier à mon cou et un ta- et un ta- et un talisman doré, car tous les soirs j’attends mon amour inconnu dans le grand port du Pirée Où que je cherche, etc...
DETOBON © 01.03.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info