Као бродоломници
Μια πόλη μες την τρέλα
μα εσύ καρδία μου γέλα
ξέχασε όλα τα παλιά
πιασμένοι απ’ το χέρι
κι αυτό το καλοκαίρι
θάλασσα, ήλιος κι αγκαλιά
Σα ναυαγοί, σαν ροβινσώνες
δίχως νόμους και κανόνες
σ’ ένα νησί μαζί μου θα `ρθεις
που δεν το `χει ούτ’ ο χάρτης
σα ναυαγοί ερωτευμένοι
μέσα στ’ όνειρο χαμένοι
θα ξεχάσουμε μωρό μου τα παλιά
Μια πόλη μες τη τρέλα
στην αγκαλιά μου έλα
τίποτα τώρα μη σκεφτείς
στο κύμα να χαθούμε
να ξαναγεννηθούμε
φύγαμε όσο είναι νωρίς
Град је у лудилу,
али се ти , срце моје, смеј,
заборави сву прошлост...
Држимо се за руке,
и овога лета
море, сунце и загрљај...
Као бродоломници, као Робинсони,
без закона и правила,
на једно острво поћи ћеш са мном,
ког нема чак ни на мапи...
Као бродоломници заљубљени,
у сну изгубљени,
заборавићемо, срећо, прошлост...
Град је у лудилу,
дођи у мој загрљај,
ни о чему сада не размишљај...
На таласима да се изгубимо,
да се поново родимо,
идемо док је још рано...
Thalia011, Katarina © 01.03.2009