Fallen Angel
Όποιος την άνοιξη στα μάτια την κοιτά
κι όποιος δεν πρόλαβε να πέσει στη φωτιά της
κι έκανε λάθη όπως λένε ιστορικά
κρατάει μόνο την κομμένη φορεσιά της
Ψάχνει ένα ξύλινο αλογάκι ν’ ανεβεί
και μία λίμνη παγωμένη να χορέψει
γιατί τα λόγια του δεν είναι προσευχή
κι από τις στάχτες δεν μπορεί να δραπετεύσει
Που να μας παν, τα λόγια της νύχτας τα γλιστρήματα,
του ξεπεσμένου άγγελου, τα βήματα
σε χάρτες που καήκανε, σε πλοία που βουλιάξανε
Που να μας παν, αγάπες που τον δρόμο τους αλλάξανε
Όποιος δεν κάθισε σε Ίκαρου σκιά
κέρινα δάκρυα για τον έρωτα να στάξει
και η αρρώστια του δεν βρίσκει γιατρειά,
Πρέπει το όνειρο να φεύγει όταν χαράξει
Και μένει πάντα ένα παιδί μοναχικό
που δε μοιράστηκε κρυψώνες και παιχνίδια
και πριονίζει ένα χάρτινο ουρανό
Κάνει τα λόγια του ξυράφια και λεπίδια
Whoever looks spring in the eye
and whoever did not have time to fall into her fire
and made, so to call them, historical mistakes
holds only her ripped dress
He seaches a wooden rocking horse to mount
and a frozen lake on which to dance
because his words are not a prayer
and he can;t escape from the ashes
Where to take us, the evasive words of the night
the fallen angel's steps
to burned maps, to sunken ships
where to take us, loves that changed their way
For whoever did not sit in the shadow of an Icarus*
shedding waxen tears for love
and for whose sickness there's no vure,
His dream should leave by daybreak
And there always remains a lonely child,
who did not share secret hideouts and games
sawing away at a paper sky
making his words into blades
Sinistro © 26.04.2005