Kuva
Είναι μακριά, πολύ μακριά, η κόρη π’ αγαπάω,
γι’ αυτό γυρνώ κάθε βραδιά, πονώ και ξαγρυπνάω,
που είναι μακριά, πολύ μακριά, αχ, η αγαπημένη,
μα πάντα μέσα στην καρδιά η ζωγραφιά της μένει.
Δυο ήλιοι ήταν τα μάτια της, μες στη ζωή για μένα
και τα δικά μου βρίσκονται για κείνη δακρυσμένα.
Μα είναι μακριά, πολύ μακριά, αχ, η αγαπημένη,
μα πάντα μέσα στην καρδιά η ζωγραφιά της μένει.
Κάποια αυγή μου έφυγε με ένα αεροπλάνο
και τσάκισε και γκρέμισε το όνειρο το πλάνο.
Είναι μακριά, πολύ μακριά, αχ, η αγαπημένη,
μα πάντα μέσα στην καρδιά η ζωγραφιά της μένει.
Είναι μακριά, πολύ μακριά, αχ, η αγαπημένη,
μα πάντα μέσα στην καρδιά η ζωγραφιά της μένει.
On kaukana, kovin kaukana, tyttö jota rakastan,
siksi kiertelen illat, kärsin ja valvon,
kun on kaukana, kovin kaukana, ah, rakastettu,
mutta aina sydämessä kuvansa säilyy.
Kaksi aurinkoa olivat silmänsä elämässä mulle
ja omani ovat vuoksensa kyyneleiset.
Mutta on kaukana, kovin kaukana, ah, rakastettu,
mutta aina sydämessä kuvansa säilyy.
Eräänä aamuna multa lähti lentokoneella
ja mursi ja särki unelman turhan.
On kaukana, kovin kaukana, ah, rakastettu,
mutta aina sydämessä kuvansa säilyy.
On kaukana, kovin kaukana, ah, rakastettu,
mutta aina sydämessä kuvansa säilyy.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 01.03.2009