From the infinite to you
Μέσα από τόσα τραύματα υπάρχω
σαν πέτρα σκοτεινή μες στο νερό.
Στους δρόμους που περπάτησες θέ’ να `ρθω,
το δροσερό χαλάζι των ματιών σου για να πιω.
Με ένα ζευγάρι μάτια φοβισμένα
και με μια αστροφώτιστη αγκαλιά,
πες μου τι θα `μαι αλήθεια εγώ χωρίς εσένα
και σε ποια κόλαση θα ξοδευτώ ξανά;
Μικρό κορίτσι με τα βήματα χαμένα,
τυχαία γόνατα ξεκούρασαν τα οστά μου
μα πάντα θα `ρχομαι απ’ τ’ άπειρο σε σένα
με το χαμόγελό σου στη ματιά μου.
I still exist through all those wounds
like a dark stone in the water.
I shall come to the roads you've walked upon
to drink the chilling haze of your eyes
With a pair of frightened eyes
and a starlit embrace
Tell me what shall I really be without you
and in what hell will I be spent again?
Little girl with your steps lost
fortuitous knees offered rest to my bones
but I shall always come from the infinite to you
with your smile in my eyes.
AthenaLeonti, Νανά Λεοντή © 16.03.2009