Swan song
Κλείσε τα μάτια σου, μη με κοιτάξεις
βγάζω τη μάσκα μου και θα τρομάξεις
έχω περάσει από χρόνια το τέρμα
κι έκρυψα μία ευχή σ’ ένα κέρμα
που έπεσε μες στα βαθιά τα νερά σου
μήπως και γίνω εγώ στα όνειρά σου
κάτι μικρό μα δικό σου...!
Μέσα στο δάσος σου γίνομαι ήχος
στις μελωδίες σου άψυχος στίχος
είμαι το φως που τρυπά τις περσίδες
ένα αστέρι που πάλι δεν είδες
κι όμως για σένα θα λάμπω τη νύχτα
κι ας μου χρωστάς άλλη μια καληνύχτα
άσε με μόνο να δω πως κοιμάσαι
και θα μαι πλάι σου να μη φοβάσαι...
Πως ν’ αγαπήσεις με φως και μελάνι
πως να επιβάλεις στη σκέψη να χάνει
κύκνειο άσμα το γέλιο σου απόψε
πάρε λυμένο μαχαίρι και κόψε
Στο μαξιλάρι σου πάνω θα σκύψω
δεν έχω δάκρυα άλλα να ρίξω
έχουν στεγνώσει κι αυτά σαν κι εμένα
κι αυτά που είχα τα είχα για σένα
να πέφτουν πάνω σου να σε δροσίζουν
καθώς κυλάνε να σε νανουρίζουν
έτσι απλά για να νιώθεις γαλήνη
μόλις ο ύπνος την πόρτα σου κλείνει
Πως ν’ αγαπήσεις με φως και μελάνι
πως να επιβάλεις στη σκέψη να χάνει
κύκνειο άσμα το γέλιο σου απόψε
πάρε λυμένο μαχαίρι και κόψε
Δε με πειράζει που μ’ έχεις ξεχάσει
πώς η καρδιά να σε καταδικάσει
μη με ρωτάς αν μπορώ, αν αντέχω
τον εαυτό μου εγώ να προσέχω
όσες φορές και να παίξω θα χάσω
βλέπεις ποτέ μου δεν βρήκα τον Άσσο
Παρ’ την καρδιά μου κομμάτι κομμάτι
πριν μου γυρίζεις και πάλι την πλάτη
αιώνες κρύβομαι για να ξεχάσω
θέλω τον πάγο της σκέψης να χάσω
μα σαν την λάβα στο όνειρο μπαίνεις
τι κι αν πονάω, εκεί...επιμένεις
Πρέπει ως συνήθως εσύ να κερδίσεις
άλλη μια νύχτα ξανά να νικήσεις
κι εγώ σκιά στην δική σου αρένα
ψάχνω απόψε και πάλι για μένα
Τα χω χαμένα νομίζω τελείως
αυτός ο κόσμος μου μοιάζει γελοίος
ίσως και όλα αυτά που σου γράφω
αν τα διαβάσεις ποτέ δε θα μάθω
όμως για μένα θα είναι τραγούδι
ένα παρθένο της νύχτας λουλούδι
που θα σ’ αγγίζει κρυφά στο σκοτάδι
σαν ένα ήσυχα ανέλπιστο χάδι
Πως ν’ αγαπήσεις με φως και μελάνι
πως να επιβάλεις στη σκέψη να χάνει
κύκνειο άσμα το γέλιο σου απόψε
πάρε λυμένο μαχαίρι και κόψε
Έτσι κι αλλιώς εγώ πρέπει να φύγω
για να γυρίσω και πάλι σε λίγο.......
Close your eyes, don't look at me,
I'll take my mask off and you'll be scared
I've reached the end years now
and I hid a wish into a coin
that fell in your deep waters,
so I might be in your dreams
something small but yours...
In your forest I become a sound,
in your melody a soulless line,
I am the light that penetrates the blinds,
a star you once again failed to see
but still I'll shine for you at night
even if you owe me another 'goodnight',
just let me watch you asleep
and I'll be by you, so you won't fear.
How can you love with light and ink
how can you force on your mind the defeat
a swan song is your laughter tonight
take an undone knife and cut
I will bend over your pillow
I have no more tears to shed
they're all dried up like me,
all I had I had it for you
to fall on you to cool you
and as they flow to lull you
simply for you to feel peaceful
as slumber closes your door
How can you love with light and ink
how can you force on your mind the defeat
a swan song is your laughter tonight
take an undone knife and cut
I don't mind you have forgotten about me,
how can the heart convict you?
Don't ask me if I can, if I bear
to look after myself
no matter how many times I will play I will lose
see, I never found the Ace.
Take my heart piece by piece
before you turn your back on me once more,
I've been hiding for centuries to forget
I want to shake off the ice of thought
but you enter my dream like lava,
what if I hurt, you keep at it!
You must, as usually, win
another night, you win again
and I'm a shadow in your arena
I'm looking for myself again tonight
I think I've completely lost it
this world looks ridiculous to me,
maybe even all this I'm writing
you'll never read it, I shan't know
but for me it'll be a song,
a virgin flower of the night
that will secretly touch you in the dark
like a quietly uhoped for caress
How can you love with light and ink
how can you force on your mind the defeat
a swan song is your laughter tonight
take an undone knife and cut
Either way I have to go
only to come back again in a while.......
manosaris, manos aris © 17.03.2009