Varvara
Η Βαρβάρα κάθε βράδυ στη Γλυφάδα ξενυχτάει
και ψαρεύει τα λαβράκια, κεφαλόπουλα, μαυράκια
Το καλάμι της στο χέρι, κι όλη νύχτα στο καρτέρι
περιμένει να τσιμπήσει το καλάμι να κουνήσει
Ένας κέφαλος βαρβάτος, όμορφος και κοτσονάτος
της Βαρβάρας το τσιμπάει, το καλάμι της κουνάει
Μα η Βαρβάρα δεν τα χάνει τον αγκίστρωσε τον πιάνει
τον κρατά στα δυο της χέρια και λιγώνεται στα γέλια
Κοίταξε μωρή Βαρβάρα, μη σου μείνει η λαχτάρα
τέτοιος κέφαλος με νύχι, δύσκολα να σου πετύχει
Βρε Βαρβάρα μη γλιστρήσει και στη θάλασσα βουτήξει
βάστα τον απ’ το κεφάλι μη σου φύγει πίσω πάλι
Στο καλάθι της τον βάζει κι από την χαρά φωνάζει
έχω τέχνη έχω χάρη ν’ αγκιστρώνω κάθε ψάρι
Για ένα κέφαλο θρεμμένο όλη νύχτα περιμένω
που θα `ρθεί να μου τσιμπήσει το καλάμι να κουνήσει
Varvara joka ilta Glifadassa viettää yötä
ja kalastaa ankeriaita, pääkaloja, mustosia
Vapansa kädessä, ja kaiken yötä vahdissa
odottaa tarttuvan jotta vapa taipuisi
Eräs pääkala antelias, kaunis ja hyvinsäilynyt
Varvaralle tarttuu, hänen vapaansa taivuttaa
Mutta Varvara ei hermostu, tuon onkii tuon nappaa
tuota pitää kaksin käsin ja pehmenee nauruun
Katso pikku Varvara, ettei sulle jää kaipuu
tuollaista pääkalaa kynsineen vaikea on napata
Hei Varvara ettei vain pakene ja mereen sukella
tartu sitä päästä ettei sinulta lähde takaisin taas
Koriinsa sen laittaa ja ilosta huutaa
mulla on taito mulla on osaaminen onkia joka kala
Pääkalaa kasvatettua kaiken yötä odotan
joka tulee nappaamaan ja vapaani taivuttamaan
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 18.03.2009