Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Γι΄ αυτούς που ζήσαν μόνοι ( Διορθώσεις )
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130374 Τραγούδια, 269363 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Γι΄ αυτούς που ζήσαν μόνοι      
#1Γι΄ αυτούς που ζήσαν μόνοι

Στίχοι:
Μουσική:



Φωνή μου εσύ πικρή, εξόριστη αδερφή,
τ’ Απρίλη την πληγή, πες μου ποιος θα την πει.
Μη ρίχνεις τα φτερά κι αν σε χτυπούν σκληρά
αυτοί που δεν μπορούνε να φτάσουνε μακριά.

Γι’ αυτούς που ζήσαν μόνοι, μεσ’ την άγρια τη σιωπή
ειν’ τ’ όνειρο μεγάλο και θ’ ανθίσει ένα πρωΐ.

Πονέσαν στη Μαδρίτη, βογγάνε στη Χιλή
και στο Βιετνάμ το αίμα πότισε τη γη.
Πατρίδες ξεχασμένες, στην άκρη αυτού του κόσμου,
διψάνε για μια μέρα, φωτεινή και λαμπερή.

Γι’ αυτούς τους ξεχασμένους, τους μόνους, τους πικρούς
γι’ αυτούς που τρώνε μπόρες και σκληρούς καιρούς,
καρδιά μου αγκάλιασέ τους, μη φεύγεις μακριά,
τραγούδα αυτό που βλέπεις, στον κόσμο τη χαρά.
#2Νέοι στίχοι:
Φωνή μου εσύ πικρή, εξόριστη αδερφή,
τ’ του Απρίλη την πληγή, πες μου ποιος θα την πει.
Μη ρίχνεις τα φτερά φτερά, κι αν σε χτυπούν σκληρά
αυτοί που δεν μπορούνε μπορούν να φτάσουνε μακριά.

Γι’ αυτούς που ζήσαν μόνοι, μεσ’ την μες στην άγρια τη σιωπή
ειν’ είν’ τ’ όνειρο μεγάλο και θ’ ανθίσει ένα πρωΐ.

Πονέσαν στη Μαδρίτη, βογγάνε στη Χιλή
και στο Βιετνάμ το αίμα πότισε τη γη.
Πατρίδες ξεχασμένες, στην άκρη αυτού του κόσμου,
διψάνε για μια μέρα, φωτεινή γιορτινή και λαμπερή.

Γι’ αυτούς τους ξεχασμένους, τους μόνους, τους πικρούς
γι’ αυτούς που τρώνε μπόρες και σκληρούς καιρούς,
καρδιά μου φωνή μου, αγκάλιασέ τους, μη φεύγεις μακριά,
τραγούδα αυτό που βλέπεις, στον κόσμο τη ελπίδα και χαρά.

Αποδοχή διόρθωσης στίχων

Τελική διαμόρφωση στίχων

Φωνή μου εσύ πικρή, εξόριστη αδερφή,
του Απρίλη την πληγή, πες μου ποιος θα την πει.
Μη ρίχνεις τα φτερά, κι αν σε χτυπούν σκληρά
αυτοί που δεν μπορούν να φτάσουνε μακριά.

Γι’ αυτούς που ζήσαν μόνοι, μες στην άγρια τη σιωπή
είν’ τ’ όνειρο μεγάλο και θ’ ανθίσει ένα πρωΐ.

Πονέσαν στη Μαδρίτη, βογγάνε στη Χιλή
και στο Βιετνάμ το αίμα πότισε τη γη.
Πατρίδες ξεχασμένες, στην άκρη αυτού του κόσμου,
διψάνε για μια μέρα, γιορτινή και λαμπερή.

Γι’ αυτούς τους ξεχασμένους, τους μόνους, τους πικρούς
γι’ αυτούς που τρώνε μπόρες και σκληρούς καιρούς,
φωνή μου, αγκάλιασέ τους, μη φεύγεις μακριά,
τραγούδα αυτό που βλέπεις, ελπίδα και χαρά.
Πρώτη αποστολή: Φάσμα, ΓιώργηςΔιορθώσεις: Viennezos, Michael
Πρόσθετες πληροφορίες ή διευκρινίσεις ή στοιχεία που δεν μπορούν να καταγραφούν μέσω της φόρμας
Οι παραπάνω διορθώσεις είναι στο στάδιο της εξέτασης και δεν έχει ελεγχθεί ούτε το περιεχόμενό τους, ούτε η πιθανότητα να μην προτείνουν καμία αλλαγή.