Καλοκαίρια και χειμώνες
αναμνήσεις μου αιώνιες.
Έχει ο δρόμος δυσκολία
στη δική μου τη πορεία,
η ψυχή μου σκοτεινιάζει
και ο χρόνος με αλλάζει.
Τον εαυτό μου τον ρωτάω και
εκείνος μ’ απαντάει.
Και μου λέει..

Δώσε βάση στα ονειρά σου
άκου μόνο τη καρδιά σου
η ζωη μας είναι λίγη
πιστεψέ το και θα γίνει

Όσο και να το πιστέψω,
δεν το ξέρω αν θα αντέξω
κι αν το μέλλον, με φοβίζει,
τι θα γίνει δεν ορίζει
δώσ’ μου χρόνο να διαλέξω, σε
εσένα να πιστέψω
Και στο στόχο μου να φτάσω
απ’ τις φλόγες να περάσω