Πέφτει το φως του φεγγαριού
στου κάμπου τα χορτάρια
κι απ’ το κλαράκι ενός δεντρού
κυλάει μες τα θυμάρια
Και στου βοσκού που ανένοιαγος
κοιμάται στο λειβάδι
πέφτει στα ολόσγουρα μαλλιά
γλυκό-γλυκό σα χάδι
Τόσο που μεσ’ στον ύπνο του
το χέρι της λογιάζει
πως το χαϊδεύει ολάπαλα
και γλυκοαναστενάζει
Κι αγουροξύπνητος ξυπνά
πριχού να πάρη η αυγούλα
και μάταια δίπλα του κυττά
να δη τη βοσκοπούλα
κι αγουροξύπνητος ξυπνά
πριχού ροδίσει η μέρα
και το μαράζι του ξεσπά
λαλώντας τη φλογέρα