Ήταν αξιολάτρευτα τα κοριτσάκια.
Φορούσαν λευκά και τα πρόσωπά τους πελιδνά.
Βούλιαζαν, όλο βούλιαζαν.
Ζευγάρια άδεια παπούτσια στην επιφάνεια
με τα κορδόνια να επιμένουν σε χαμόγελο
Θα σε χάιδευα, είπε το ένα όπως τότε στο στρατόπεδο
Θα σε χαστούκιζα είπε το άλλο όπως τότε στους βομβαρδισμούς
Θα σε αγκάλιαζα είπε το τρίτο όπως τότε στα αέρια
Δείξτε μου τις παλάμες σας, διέταξε
ένας κορδωμένος άντρας με στολή
πάνω σ’ ένα φουσκωτό.
Τα κοριτσάκια φουρφούρισαν χαρούμενα
ανασηκώνοντας με νάζι τον ποδόγυρο.
Κοιτάξτε, κύριε, φώναξαν,
Πόσο όμορφα κολυμπάμε δίχως χέρια.