Στα σπλάχνα του αγέρα
κατοικούν οι φυλλωσιές των αντιρρήσεων
που μας παίρνουν τους ύπνους τους βαθύς
δίνοντάς μας ζωή στα μάτια.

Τα μάτια που ανοίγουνε έχουνε δύο δρόμους:
να κοιμηθούν ξανά ή να κοιτάξουν.
Εάν κοιτάξουνε δωρίζουνε δύο οδούς στα κύτταρα:
να μείνουνε στο έλεος των εικόνων
ή να αναμοχλεύσουν αρτηρίες προς κρησφύγετα.
Εάν καταφύγια επιλέξουν
έχουνε δυο στιγμές ν’ αποφασίσουν:
την ψευτιά ή την αλήθεια
συμβόλαια ιστορίας
φαινομενική ωραιότητα ή γυμνή πραγματικότητα.
Ατέλειωτη η πορεία των ματιών και δύσβατη.

Οι φρόνιμες κυρίες τα μεσημέρια κεντούν
ενώ οι κύριοι παίζουνε ζάρια.
Τα σπλάχνα του αγέρα πονούν
τις ώρες που κοιμάστε.