Τώρα περνάω
Στον τόπο τον πιο αδειανό κι από γαλάζιο
Όπου δονούν τον αέρα αιχμές ίσκιοι
Και στις παραμορφώσεις τρέμει η εικόνα.
Τώρα εξορκίζω τις μαγνητικές φωνές
Ν’ ανασυρθούν απ’ τους κρατήρες, τώρα,
Άφωνος στην περιφορά των αργών πλανητών
Κατευθύνω τις εκπομπές σχημάτων
Που αλλάζουν
Εξαπολύω τις συχνές επιδρομές των κτηνών.

Άφωνος, ο μισός χτισμένος στο πλευρό μου
Δείχνοντας μόνο την αριστερή μου όψη
Την κατεστραμμένη