Τώρα πρέπει να μείνεις μόνος και να θυμηθείς
και πλατανόφυλλα να φέρεις και να γράψεις.
Τώρα πρέπει να πάψεις να πονάς και μη μου πεις
να μείνω δίπλα σου εγώ για να ξεχάσεις.

Ό,τι θυμάσαι τώρα να το κάνεις φυλαχτό
και το κλειδί του στην καρδιά σου να κρεμάσεις
και μη πιστέψεις πως το αίμα σου έγινε νερό
και πρέπει τώρα απ’ την αρχή ν’ αλλάξεις.

Εγώ πάνω στο βράχο μου θα μείνω σαν κεράκι
που δε θα λιώνει απ’ του καιρού το χαλασμό.
Σ’ ένα ποτάμι μακρινό θα γίνω ένα γλαράκι,
θα `ναι για σένανε μαζί καινούργιο και παλιό.