Τα τζιτζίκια αντιστεκόντουσαν
αντιστεκόντουσαν σθεναρά αρχές Σεπτέμβρη
να μη σβήσει ο ήλιος
να μη σβήσουν τα όνειρα
να μη λησμονηθούν οι ιστορίες.
Τότε που ένα ψυχρό ρεύμα χτύπησε τα φτερά τους
και κατάλαβαν πως κάθε αντίσταση είναι ανώφελη
κατεβάσαν κομμάτια γαλάζιου εγκλωβισμένα απ’ τα κλαδιά
πευκοβελόνες με σταγόνες ήλιου
χώθηκαν βαθιά στους κορμούς των δέντρων
και έγραψαν για ότι τραγούδησαν αυτό το καλοκαίρι.
Έτσι αποκοιμήθηκαν ελπίζοντας πως τίποτα δε χάθηκε
πως όλα κυλούνε όμορφα όπως πριν
πως όλες οι ιστορίες συνεχίζονται.
Εσείς αλήθεια τι θα κάνετε ετούτο το φθινόπωρο;
Δεν ακούτε πως ήδη άρχισαν να τις σιγοψιθυρίζουν
οι φυλλωσιές των δέντρων;