Θα ρίξω το σακάκι μου
πισώπλατα να φύγω,
αφού ότι είχα στο ‘δωσα,
σπίτι και μάνα πρόδωσα,
μα ήταν η αγάπη σου
πιο λίγη κι απ’ το λίγο.

Από τώρα και για πάντα
ξένοι θα ‘μαστε κι οι δυο
κι απ’ τους δυο αυτός που φταίει
σίγουρα δεν είμαι εγώ.

Θα πω πως λάθος έκανα
και πίστεψα σε σένα
θα ‘μαι από αυτούς που χάσανε
μα ύστερα ξεχάσανε
κάποια καρδιά στο δρόμο μου
θα είναι και για μένα.

Από τώρα και για πάντα
ξένοι θα ‘μαστε κι οι δυο
κι απ’ τους δυο αυτός που φταίει
σίγουρα δεν είμαι εγώ.