Αγάπησα βαριά και τα ‘μαθα
για να γεμίσει η χαρά ζητάει μεροκάματα.
Αγάπησα βαριά και ρίζωσα
μισή ζωή στην παντρειά, φανέλα και την ίδρωσα.

Μη μου θυμώνεις τώρα πια
στης συμφοράς την πρώτη άφιξη,
δες πως λυγίζουν τα κλαριά
για να τα φορτώνει ανθούς βαριά πάντα η άνοιξη.

Τι μεροκάματα ζητάει η χαρά
να της τα δώσω στη σειρά,
που γύρω γύρω όλο με φέρνει
και έχω καρδιά μου ζαλιστεί.

Τι μεροκάματα ζητάει η χαρά
να της τα δώσω στη σειρά,
ποιο μονοπάτι δείχνει στο χάρτη
το απευθείας στην καρδιά.

Σε κοίταξα βαθιά κατάματα
αν δεν απλώσει η σκοτεινιά δεν βγαίνουν τα χαράματα.
Αρρώστησα βαριά κι ανάσανα
ζητά το λάδι τη φωτιά κι ο έρωτας τα βάσανα.

Μη μου θυμώνεις τώρα πια
στης συμφοράς την πρώτη άφιξη,
δες πως λυγίζουν τα κλαριά
για να τα φορτώνει ανθούς βαριά πάντα η άνοιξη.

Τι μεροκάματα ζητάει η χαρά
να της τα δώσω στη σειρά,
που γύρω γύρω όλο με φέρνει
και έχω καρδιά μου ζαλιστεί.

Τι μεροκάματα ζητάει η χαρά
να της τα δώσω στη σειρά,
ποιο μονοπάτι δείχνει στο χάρτη
το απευθείας στην καρδιά.