Με το φέρσιμο σου μ’ έκανες να φτάσω ως εδώ
τον εγωισμό σου δεν μπορώ να τρέφω άλλο εγώ
λες πως μετανιώνεις δακρύζεις και θυμώνεις
και κλαις για όλα αυτά μα τώρα είναι αργά

Ότι κι αν μου λες όσο και να κλαις
γνώμη δεν αλλάζω ξέρεις ότι φταις
ότι κι αν μου λες όσο και να κλαις
τέρμα τώρα βάζω και κάνε ότι θες

Για τον εςαυτό σου ζούσαμε κι οι δύο ως εδώ
στο έργο το δικό σου πες μου τι ρόλο είχα εγώ
λες πως μετανιώνεις δακρύζεις και θυμώνεις
και κλαις για όλα αυτά μα τώρα είναι αργά

Ότι κι αν μου λες όσο και να κλαις
γνώμη δεν αλλάζω ξέρεις ότι φταις
ότι κι αν μου λες όσο και να κλαις
τέρμα τώρα βάζω και κάνε ότι θες

Τώρα δε μ’ αλλάζεις όσο κι αν φωνάζεις
πρέπει να με χάσεις για να καταλάβεις

Ότι κι αν μου λες όσο και να κλαις
γνώμη δεν αλλάζω ξέρεις ότι φταις
ότι κι αν μου λες όσο και να κλαις
τέρμα τώρα βάζω και κάνε ότι θες