Μαχαίρια οι στιγμές χαράζουν το κορμί μου
αγάπες και πληγές και αδέσποτες ψυχές,
μα εγώ σ’ ακολουθώ και δίνω την ζωή μου
τα χείλη σου να πιω να εξομολογηθώ..

Δεν παλεύεται, να μην υπάρχεις πια εδώ
δεν παλεύεται, να έχω δυο μήνες να σε δω.
Δεν επιτρέπεται δίχως την αγάπη σου να ζω
δεν παλεύεται, δεν παλεύεται.

Κομμάτια η ζωή και εγώ στην φυλακή σου
να σπάω σαν γυαλί στης τρέλας το κελί,
τα όνειρα μας ποιος, ποιος έκλεψε θυμήσου
δεν πάει άλλο πια να ζω στην ερημιά.

Δεν παλεύεται, να μην υπάρχεις πια εδώ
δεν παλεύεται, να έχω δυο μήνες να σε δω.
Δεν επιτρέπεται δίχως την αγάπη σου να ζω
δεν παλεύεται, δεν παλεύεται.