Σ' ένα ταξίδι επιστροφής χωρίς πυξίδα
δίπλα μου κάθισες και γέλασες κρυφά,
ο κόσμος γύρω σου σίδερο και φωτιά
μέσα στο άδειο βλέμμα σου τον κόσμο είδα.

Την Πάργα άφηνες σχεδόν κυνηγημένη
για μια στιγμή παρηγοριάς και λίγο φως
κι ήταν αργά να σε αγγίξει ο Θεός κι
ήσουνα ήδη δύο χρόνια παντρεμένη.

Χριστίνα 20 χρονών χωρίς ελπίδα
στο Βουκουρέστι μοναχή ξαναγυρνάς
απ' τα δεσμά της ενοχής σου ξεγλιστράς
Χριστίνα 20 χρονών χωρίς ελπίδα.

Κάπου κοντά στα Γρεβενά ήταν θυμάμαι
στο κινητό σου που φοβόσουν ν' απαντήσεις
τις φωνές του αφεντικού να μην ακούσεις
που τη φυγή μου δε γνωρίζατε λυπάμαι.

Πέρασαν είπες δύο χρόνια ξενιτιάς
μα το ότι όλα τα συνήθισα αρκεί
ποιος θα μπορέσει να σου μάθει το φιλί
μέσα απ' το πληρωμένο πάθος μιας βραδιάς.