Είμαι ένα φτωχόπαιδο,
ένα παλικάρι
κάθομαι και σκέφτομαι
νύχτα με φεγγάρι.

Στης ζωής το πέλαγος σα βράχος
έμεινα στη λησμονιά μονάχος.
Ξέρουν οι καρδιές που αγαπάνε
κι αν τον πόνο πνίγουν δεν ξεχνάνε.

Σκέφτομαι τα λόγια σου
το στερνό το βράδυ
που ‘φυγες κι απόμεινα
μόνος στο σκοτάδι.

Έκλαψα και πόνεσα το λέω
κι αν φτωχός γεννήθηκα τι φταίω.
Ξέρουν οι καρδιές που αγαπάνε
κι αν τον πόνο πνίγουν δεν ξεχνάνε.