Στο πουθενά θα καταλήγουν οι πορείες σου
θα πιάνεις χώμα σε όσα νόμιζες για αστέρια.
Θα ναυαγείς στα πρωινά σε απορίες σου
κι ούτε σανίδα να πιαστούν ελπίδες χέρια.
Θα ανατρέχεις στο δικό μας παρελθόν
μα απουσίες θα σου δίνουν το παρόν.

Ένας λόγος παραπάνω για να 'ρθεις
να με πάρεις αγκαλιά να κοιμηθούμε,
μια ανάσα η μόνη λέξη που θα πεις
όλα τα άλλα στο όνειρο μας να τα πούμε.
Ένας λόγος παραπάνω για να 'ρθεις
στο σκοτάδι να κρατάς το φως της ημέρας
πυροτέχνημα δεν ήμασταν εμείς
ούτε χνούδι που το παίρνει ο αέρας.

Στα σκοτεινά θα αργοπεθαίνεις για μια ανάσταση
μα δεν θα ακούγεται καμιά σου εικασία.
Θα με συγκρίνεις, μυθική θα παίρνω διάσταση
θα σ’ αρρωσταίνει η ζωή κι η φαντασία.

Ένας λόγος παραπάνω για να 'ρθεις
να με πάρεις αγκαλιά να κοιμηθούμε,
μια ανάσα η μόνη λέξη που θα πεις
όλα τα άλλα στο όνειρο μας να τα πούμε.
Ένας λόγος παραπάνω για να 'ρθεις
στο σκοτάδι να κρατάς το φως της ημέρας
πυροτέχνημα δεν ήμασταν εμείς
ούτε χνούδι που το παίρνει ο αέρας.