Δεν φταις εσύ αν έμεινα μονάχος
δεν φταις εσύ να κλαις σαν τη βροχή.
Δεν φταις εσύ γιατί δεν είσαι βράχος
δεν φταις εσύ να μένεις μοναχή.

Ούτε κι εσύ δεν μ’ έκανες να κλαίω
είναι το πρόβλημα αλλού,
που δεν μπορείς με μιας να μου το λύσεις
ίδια τα βάσανα παντού.

Δως μου το χέρι σου να γίνει
και το δικό μου δυνατό,
βόηθα με για να ξεπεράσω
τις πίκρες που ‘γιναν βουνό.

Δεν φταις εσύ αν είμαι σαν καράβι
που το χτυπά το κύμα σαν θεριό.
Δεν φταις εσύ που μου ‘δινες το χάδι
τώρα να κλαις σαν μάνα για το γιο.

Ούτε κι εσύ δεν μ’ έκανες να κλαίω
είναι το πρόβλημα αλλού,
που δεν μπορείς με μιας να μου το λύσεις
ίδια τα βάσανα παντού.

Δως μου το χέρι σου να γίνει
και το δικό μου δυνατό,
βόηθα με για να ξεπεράσω
τις πίκρες που ‘γιναν βουνό.