Μια ματιά στο κενό κι οι λέξεις μετρημένες,
να κρατούν το σκοπό του κάθε τραγουδιού
στης ζωής το ρυθμό, που δεν τον προλαβαίνω,
με απορία ενός παιδιού.

Ξαναμπαίνεις μπροστά
και δίνεις το νόημα με κατακόκκινο φιλί
κι όλα μοιάζουν, απλά και γίνονται γνώριμα,
σαν να γεννιέται μια ζωή.

Κι ενώ έχω διπλά, να δώσω ή να πάρω,
στης ζωής τα μισά, τα λάθη μου μετρώ
κι αν υπάρχουν πολλά που δεν καταλαβαίνω
πάω στα τυφλά, μα προχωρώ.

Ξαναμπαίνεις μπροστά
και δίνεις το νόημα με κατακόκκινο φιλί
κι όλα μοιάζουν, απλά και γίνονται γνώριμα,
σαν να γεννιέται μια ζωή.