Αφού δεν με πονάς
τη ζωή μου χαλάς, τα όνειρα μου ποδοπατάς,
σαν πιάτο στην παλιοταβέρνα με πετάς.

Σαν την Ελευσίνα έξω απ’ την Αθήνα
έτσι μ’ έχεις έξω απ’ την καρδιά σου και γελάς.
Θα σε αφήσω κι όπου βρω παρηγοριά
θα σε ξεχάσω κι ανταπόκριση καμιά.

Αφού δεν με πονάς
κλαίω και γελάς με χίλιους τρόπους με τυραννάς,
από γκρεμούς σε συμπληγάδες με περνάς.

Σαν την Ελευσίνα έξω απ’ την Αθήνα
έτσι μ’ έχεις έξω απ’ την καρδιά σου και γελάς.
Θα σε αφήσω κι όπου βρω παρηγοριά
θα σε ξεχάσω κι ανταπόκριση καμιά.