Σαν τον άρρωστο που κλαίει νύχτα μέρα
λυτρωμό γυρεύοντας να βρει
με κατάντησες κι εμένα
και με έριξες μες στην καταστροφή.

Μακάρι να με χτύπαγε
μπόρα και να πεθάνω,
παρά να ζω μονάχος μου
κι όλο να αναστενάζω.

Κι αν με πρόδωσες ακόμα σ’ αγαπάω
κι αν πονώ ακόμα σε ζητώ
κι αν ο νους μου υποφέρει
με καρδιά, ψυχή και σώμα σ’ αγαπώ.

Μακάρι να με χτύπαγε
μπόρα και να πεθάνω,
παρά να ζω μονάχος μου
κι όλο να αναστενάζω.