Άμα σε δω η σκέψη μου
τα σκολιανά τζη βάνει
σαν την παλιά αρχόντισσα
που βγαίνει στο σεργιάνι

Πρόβερνε δροσερέ βοριά
κι αλλιώτικε μου αέρα
να σε θωρώ να γίνεται
σκόλη η κάθε μέρα

Με φτάνει μόνο η σκέψη σου
και δυο ζωές να ζήσω
να σ’ αγαπήσω και τσι δυο
χωρίς να σε φιλήσω

Σκόλη μου κυριακάτικη
κι όντε θα βγεις σεργιάνι
στην όρεξη όλο το ντουνιά
η μυρωδιά σου βγάνει

Ποιος περασάρης θα βρεθεί
όξω ’πο το μπαξέ σου
να μην τ’ αγγίξουνε στο νου
βιόλα μου οι μυρωδιές σου

Εις του χωριού τσι γειτονιές
οι βιόλες μαραζώνουν
πως είσαι εσύ πιο όμορφη
αυτές δεν το σηκώνουν

Ω! τρισχαράς τη μοίρα ντου
φως μου που σ’ αγκαλιάζει
’κείνη την ώρα βασιλιάς
πως είναι θα του μοιάζει

Βιολάκι στο μπαλκόνι μου
γ-η στην αυλή μου γλάστρα
έλα να μου ζηλέψουνε
ο ουρανός με τ’ άστρα.