Που πάνε τ’ αμάξια τις νύχτες
τι ψάχνουν οι ρόδες,
το όνειρο κρύβει παγίδες
μα ούτε που το δες.

Τα τραγούδια που λάμπουν ακόμη
δεν τα ‘χεις ακούσει και
κάθε όχι που υψώνεις το ξέρουν
ποτέ δεν θα γίνει ναι.

Ναι, είναι αυτή η μικρή μαγική
φωτεινή σου στιγμή,
που το σκέφτεσαι κι είσαι
δεν είσαι μωρό μου εκεί.

Ναι, τι κι αν δεν περισσεύει για μένα
στον κόσμο ούτε ένα ναι,
σ’ αγαπώ, μου ανήκει το βλέμμα σου,
εκείνο το βλέμμα σου μια στιγμή πριν το ναι.

Τα φώτα της πόλης αφήνω
και ψάχνω εσένα
στου χρόνου το ξέφωτο εκείνο
που βρήκες εμένα.

Τα τραγούδια που λάμπουν τις νύχτες
ακόμη σκουριάζουνε και
κάθε όχι που υψώνεις το ξέρουν
ποτέ δεν θα γίνει ναι.

Ναι, είναι αυτή η μικρή μαγική
φωτεινή σου στιγμή,
που το σκέφτεσαι κι είσαι
δεν είσαι μωρό μου εκεί.

Ναι, τι κι αν δεν περισσεύει για μένα
στον κόσμο ούτε ένα ναι,
σ’ αγαπώ, μου ανήκει το βλέμμα σου,
εκείνο το βλέμμα σου μια στιγμή πριν το ναι.