Πως να γλυτώσει μια ζωή
που έμαθε ν’ αντέχει,
στα κύματα να κολυμπά
στον ουρανό να τρέχει.

Πως να γλυτώσει ένας καημός
που χρόνια είναι κρυμμένος,
μες στα ντουλάπια ένας σωρός
που μοιάζει θυμωμένος.

Να βγει ζητούσε, παρακαλούσε
η θλίψη να ‘ναι περαστική.
Να μην φυτρώσει ο πόνος και ριζώσει
και αγριέψει το περιβόλι μιας περήφανης ψυχής.

Κλεισμένη αιώνια σε λάθος μπαλκόνια
δυο τοίχους για θέα, μα εκείνη λαθραία
τ’ αστέρια κρατά.

Πως να μη στάξει μια καρδιά
που έμαθε να λιώνει,
να κλαίει, να σιγοψήνεται,
να αργοσβήνει μόνη.

Πώς να μην τάξει ένας θεός
εσένα να ματώνει,
για χάρη σου κατέβασε
τη σκάλα και ζυγώνει.

Να βγει ζητούσε, παρακαλούσε
η θλίψη να ‘ναι περαστική.
Να μην φυτρώσει ο πόνος και ριζώσει
και αγριέψει το περιβόλι μιας περήφανης ψυχής.

Κλεισμένη αιώνια σε λάθος μπαλκόνια
δυο τοίχους για θέα, μα εκείνη λαθραία
τ’ αστέρια κρατά.