Ψεύτη ντουνιά
τρισάθλιε και μασκαρά
άπονε κόσμε άσωτε
σαν φεύγει η εκάστοτε
στο πλάι μου δε στέργιωσε γυναίκα
με παίρνει το παράπονο
και βόλτες στο τετράγωνο
κάνω κι αμίλητος καπνίζω
πως έφτασα ξανά ως εδώ
δεν θέλω άνθρωπο να δω
και σπίτι ξημερώματα γυρίζω

Ψεύτη ντουνιά
τρισάθλιε και μασκαρά
αλήτη κόσμε άσωτε
σαν φεύγει η εκαστοτε
δεν με χωρά το σπίτι και γυρίζω
τους δρόμους παίρνω μόνος μου
παρέα μου ο πόνος μου
την τύχη την ρημάδα όλο βριζω
τους δρόμους παίρνω μόνος μου
παρέα μου ο πόνος μου
και σπίτι ξημερώματα γυρίζω

Ψεύτη ντουνιά
τρισάθλιε και μασκαρά
άπονε κόσμε άσωτε
σαν φευγει η εκάστοτε
στο πλάι μου δε στέργιωσε γυναίκα
με παίρνει το παράπονο
και βόλτες στο τετράγωνο
κάνω κι αμήλητος καπνίζω
πως έφτασα ξανά ως εδώ
δεν θέλω άνθρωπο να δω
και σπίτι ξημερώματα γυρίζω