Χτυπάει το τηλέφωνο
και σπάει τη σιωπή,
εκείνη θα ‘ναι πάλι
θα παίρνει να μου πει.

Πως θέλει να γυρίσει
πως μ’ έχει νοσταλγήσει
πως φταίει, πως αμάρτησε.

Το άφησα κι απόψε να χτυπάει,
το άφησα κι απόψε να χτυπάει,
το άφησα κι απόψε να χτυπάει
μέχρι που σταμάτησε.

Χτυπάει το τηλέφωνο
και σπάει τη σιωπή,
μα δεν θα το σηκώσω
ν’ ακούσω τώρα τι.

Πως κλαίει, πως λυπάται,
πως χώρια μου φοβάται,
πληρώνει που αμάρτησε.

Το άφησα κι απόψε να χτυπάει,
το άφησα κι απόψε να χτυπάει,
το άφησα κι απόψε να χτυπάει
μέχρι που σταμάτησε.