Σ’ ένα σπίτι που κι οι δυο είχαμε ζήσει
τώρα ζω μονάχος με τις αναμνήσεις.
Έτσι έγινε όπως ήθελες να γίνει
τα κατάφερες στα δυο να με χωρίσεις.

Σαν λαθραίος επιβάτης
στη ζωή μου πέρασες,
είχα τόσα να σου δώσω
μα εσύ με γέρασες.

Μες στα άψυχα που ‘μείναν πράγματα σου
νιώθω ξένος κι αν δεν έχω τώρα πέσει.
Ήτανε ένα από τα τόσα όνειρα σου
η καρδιά μου απ’ τον πόνο να πονέσει.

Σαν λαθραίος επιβάτης
στη ζωή μου πέρασες,
είχα τόσα να σου δώσω
μα εσύ με γέρασες.