Δεν ήμουν γράμμα σε συρτάρι ξεχασμένο
ένα ρολόι στο μηδέν σταματημένο,
ήμουν εγώ.

Δεν ήμουν πέτρα που τη σπας και δεν πονάει
ρούχο που πάλιωσε και πια δεν σε χωράει,
ήμουν εγώ.

Ήμουν εγώ που για σένα θυσιάστηκα
και πως θα μ’ άφηνες ποτέ δεν το φαντάστηκα.
Ήμουν εγώ στον πόνο σου η μια
κρίμα που έγινα για σένανε θυσία.

Δεν ήμουν όνειρο που ζει μια νύχτα μόνο
κάποια ζητιάνα που προσπέρασες στο δρόμο,
ήμουν εγώ.

Δεν ήμουν στάλα της βροχής πάνω στο χώμα
φύλλο στον άνεμο χωρίς ψυχή και σώμα,
ήμουν εγώ.

Ήμουν εγώ που για σένα θυσιάστηκα
και πως θα μ’ άφηνες ποτέ δεν το φαντάστηκα.
Ήμουν εγώ στον πόνο σου η μια
κρίμα που έγινα για σένανε θυσία.