Πάλι ξημερώνει και δεν βλέπω,
δεν νιώθω, δεν καταλαβαίνω,
στην αγκαλιά μου δεν την έχω
και όσο λείπει αργοπεθαίνω.

Και περιμένω πότε θα νυχτώσει
μήπως γυρίσει εκείνη και με σώσει,
το φιλί της ενδοφλέβια δόση
μόνο εκείνη μπορεί να με λυτρώσει.

Και περιμένω πότε θα νυχτώσει
μήπως γυρίσει εκείνη και με σώσει,
η αγάπη μας δεν έχει τελειώσει
ο χωρισμός μπορεί να με σκοτώσει.

Η σκέψη κλειδωμένη στη μορφή σου
και απορώ με την καρδιά μου,
αφού είναι πέτρα η ψυχή σου
γιατί σε θέλω στα όνειρά μου.

Και περιμένω πότε θα νυχτώσει
μήπως γυρίσει εκείνη και με σώσει,
το φιλί της ενδοφλέβια δόση
μόνο εκείνη μπορεί να με λυτρώσει.

Και περιμένω πότε θα νυχτώσει
μήπως γυρίσει εκείνη και με σώσει,
η αγάπη μας δεν έχει τελειώσει
ο χωρισμός μπορεί να με σκοτώσει.